Neredeydi bu işaretler?
Sözlerin içindemiydi,
Yoksa...
Yüzlerde kaybolmuş tebessümlerde mi?
Acı çeken acıma sorsam bilir mi?
Güler mi yüzüme
Zamansız saatlere vurgun
Nefes/e solunmuş âhlar

Keşkeler çukur olsada gömsem başımı
Başımın taşıyamadığı
Ağ olmuş ağzımda ki zehirli zakkumları

Kaç yaşındayım?
Kaç kurşunla ıslatmış hasretin namlusunda,
efkârımla narlı bir yüreğe sıkılmaktayım.

Söyle Ey gül!
Damlar mı içimden kurşun kokusu
Söyle ey boynunu büktüğüm Lale!
Ko(r)karmıyım gülistan içinde
Tutarmı bir bahçıvan beni,
alır mı toprak kokan elleriyle

..../Sus/un konuşmayın benimle
Ben bile hazır değilim kendime
Düşürmeyin benden uzak benliğime

Gitmeli/yim
Uzak bir sehrin ,uzak türküsüne
Sürmeyin ellerinizi,
sakın sürmeyin...
Siyah örtülü şehrime
Z/amansız da olsa
süslerim onu gül özlemiyle

Ben diyemiyorum kendime
Unuttum anne olmayı,
Unuttum yâr olmayı Aşk’ı görünce

Unutmalıydım
Bir elif miktarı susmalı
Üç elif kadar nûn olmalıydım mim’e

Şimdi bekle dediler
.../bekliyorum
İnen ilk ayetin içinde