İçime rüzgarların çılgınca vurulduğu akşamlar
porselen desenli fincanın sapından seyrederim
dışarıdan konuşma sesleri başka alemler sarmış ruhu
çok kaynamış ıhlamur misali,
tadını yitirmiş bazıları
sakin değil iksiri
telaşeli gün korkulu
ne çok ses var dinlediğim



Silik soluk bir resim bir kadın kim olabilir?
sesiyle okuduğu şarkılar her kıtası ağlıyor
uzandığı dudakları yanıyor
çok kaynamış ıhlamur misali,
tadı yok artık hayatın
ne çok ses var fincanın ucundan sızan
yakıyor ha bire genizleri


Sanki canavarlara etini kaptırmış çaresiz
ustalaşıyor kalem omuz bulmuş
hayret dertleşebiliyor artık
iki dakikada düzeltebiliyor acemi çaylak satırları
iki yürek hayır hayır bir dolu
çok kaynamış ıhlamur misali,
tadı yitmiş hayatlar
dili sarı sözleri sarı
tadı yok duyarken ağır kokuları


ıhlamurun kötü tadını alırken bir kadın
sayfa sayfa didikler
kendi
diğerleri ne fark eder?
tadı kaçmış artık hayatların