İçimdeki zindan mahkumu asil ruhuma
Sen sakın gözlerimde ağlama;

Sana sayfa bulmak imkansız
İçimde küften yaptığım defterim
Kalemim , ruhumun kanları olsun
Kan-pamuk yaz işte
Sakın rengini kırmızı seçme..
Oluk oluk kanayan
Kurumuş kanlarım var damarlarımda
kabuk tutmayan yaraların ardından
pansumanı geçmiş ruhum
öylesine kan yutkundum ki
sonunda göçüğünde boğuldum..


Bir mum gibi , yaktım kendimi
damlalarım düşerken kendi dibime
bilmiyorum içimdeki bir ben var beni yazan
kendimi kendimde ararken , kendimi kendimde bulamamak
içimde kör bir şair
yazdığım provasız şiirlerin sonucunda
yazdığım şiirlerin pulsuz tarafıyım
kendi cennetimde , ateşler yakıyorum
çığlıklarıma susuyorum
yarınlarıma mesken olmak isterken
dünlerimden sıyrılamıyorum
iç kanaması olan ruhumun
gizli özne mahkumuyum...



Öfkeni bağışla dilinde ya da vur yüzüme
bak aşk sükunetinde kendi başıma seyyahım
dolandığım senin çöllerin
kaktüslerin tarafından rehin alındım
ıslak gözlerimden yazıyorum sana
uçurum düşüyorum bastığım ruhumda
yıldız şavkında ölüm dansındayız
aşk diyorum çatlamış dudaklarımda
baktığım her yer ölüsünü yıkan " ben "
ay şahitlik yapıyor
tek celselik ölüm
melekler suya aşk fermanını yazıyor
bir ses demir parmaklıklar açılıyor
gölgenin içinden bir suret
ruhum tutmuş cayır cayır yanıyor
ruhumu kundaklayan
içimdeki " ben "

Sana ne demeliyim bilmiyorum
başka bir zaman
başka bir hayal
hala seni yaşıyorum
seni anlatamıyorum
şimdi sicili bozulmuş bir kadavrayım
kendime bir ben mayalıyorum
güneş batarken düşlerimi dikiyorum
dudaklarımdan gözlerime nuskalar yazıyorum
vardiyası bozulmuş ellerimin
dokunmaya duyarsız ruhum
kozasından çıkmaya çalışan kelebek kanatlarım
ruhumu kemiklerimden ayıran toprak
sayıklıyorum inandıklarımı duy sesimi
biliyorum azrail kadar suçsuzum
kendi kanımda kendime boğuluyorum

Mavilerde düşler kurmuyorum
Güneşi tenimde yakmıyorum
Yeşillikleri üstüme giyip bahara koşmuyorum
Isınamadığım kırmızıları , pembelere satıyorum
Şimdi kör bir şairin
Provasız şiirlerinde
Ölüme kucak açıyorum
İçimdeki zindan mahkumu
Kırık camlarından sızan
kanlarında boğuluyorum

" Her insan kendi ruhunu hapsetmiştir ve her insan aslında kendi katilidir.."


Muhammed Yalçınkaya