...

Sen kaç eylül tanıdın sevgili
Kaç baharın içine attın sevdayı
Kaç beşik salladın anasından gizli
Ne kadar süt sağdın da
Emzirdin onca kapıya dayanmış açlığı




Düş bu gerçek değil sakın inanma
Elime aldığım bu kalem kırmızı aslında
Siyah damlıyor gözlerimden
Ellerim is karasına tutulmuş
İs karası müebbetime sayıyor
Yokluğun kadar varlığına öfkem
Bilmezsin sen ...



Geceler çok karanlık olur
Ay bile gizlenir benden
Ben ki sabi bir çocuğum
Başım ellerimin arasında düşünürüm
Ya gelmezse sabah
Rüzgâr esmezse
Keman çalmazsa
Açmazsa kapımı gelişlerinin sıcaklığı üzerime düşmezse
Korkuyorum...



Sen git
Ya da gel sen bilirsin
Benim için kapanmaz bir yara oldun
Sızlayan yanımın ilâhi güce teslimiyetiyle sığınıyorum sana
Secdesine kapandığım düşlerde yumuyorum gözümü
Örtüyorum üzerimi
D/üşüyorum



/-/Garip bir rüzgârın beni alıp savurmasına ses etmiyorum artık.../-/

--

Yorumu için:Şiir Rüzgarına Sonsuz Selamlarımla.