Çevremdeki tüm insanların hep bir isyanı var bana
Bir senin yok, bir sen benimlesin, sessizce yanımda

Elimdesin yine sevgilim
Seni bulmak için o kadar çok yorulmuştum ki
Bunu sen bile bilemezsin

...

İlk okşayışımda ne kadar da gururluydun
Hatırlar mısın?
Sırlarını vermek istememiştin ilk başlar
Ne kadarda mahremdin bana o anlar
Kaldırım artığı bir yaşam vardı yüreğinde
Gecelerde siyah boyanan bir çocukluk yaşadığım
O büyük çocuğun, o can sevgilin yıllarım

Martılar ile kafa kafaya verip gemilerde
Islak bir imge olurdun mavi tablolarda
Ruhumun en asil yelkeni seçerdim seni
Kimse uyandıramazdı senden başka beni
Kimse
Güneş yürekli Tanrıçaların bile
Hasmım olurdu ellerimde
Ancak sen başkaydın, seninle nefes alırdım
Kokun ile oksijenim artardı şehrimde
Cam önlerindeki kuş pisliklerini kazıyıp
Gözlerinle bakışırdık saatlerce o pencerede

Uyuyan benzeşmelerimiz vardı
Ara sıra satılırdık
Elimizde değildi
Varlığımız bile bizim değildi
Ama biz, birbirimiz içindik
Dertli gece çöpçüleri kadar asildik
Seni öptüğüm karanlık maveralarda
Sırılsıklam çöl kumlarıydık Amazonlarımızda

Siyah dantellerde saklanırdı adın
Raflara ayak bastığın sihrinde
Sayfa sayfa çiçek olurdun zihnimde
Sensizliğin deliliğiydi yalnızlıklarım
Herkes gidince
Herkes sevgiye dahi mola verince
Sabahlara kadar sevişirdik her mevsim
Bir yanına yaslar başımı
Uyurdum, ta ki bir işim olana kadar

Bir çocuktun içimde
Bir berrak kuyu
Tezahür dilimde
Gözlerim seninle gülüyordu
Son mektubum olurdu hep
Aynaların şavkı gözlerinde
Sensizliğin isyanları
Doldururdum ömrüme leb leb

…

Ah..
Ne etsem de temize çekemedim ömrümü ya
Yine de yanına geliyorum her gece
Eski sevişmelerimizi hatırlayıp
Beni yeniden öper misin diye kitabım?