sen de bilirsin ki, susmak ile başlardı
fasılların en renklisi sevmek
ve en güzel aşk için merhaleydi
yüreğimde seni hissetmek
milyonlarca insanla karşılaştığım bu dünyada
milyonların içinde bir seninle karşılaşamadım adamakıllı
tek dileğimdi oysa yüreğimdeki seni görmek

ama olmadı be, olmadı ayyüzlü ırmağım
kırmızı bir tebessüm idim ki ardından
sen hiç ardına bakmadan gitmeyi seçtin yanımdan
gönlümün mesnevilerinde bir şair vardı ki
her defasında şu yazdıklarımın anahtarı olan
ayyüzlünün sen olduğunu söylerdi yaşlarla
sen uzaklığından korkarken aşkın her zaman

rakkasların en sarhoşunda
aşkı kanaviçeler içinde sabırla dokuyan
ve senin basacağın yollara nakkaşların letafeti ile beraber
cennetten çimenler dizen meleklerim vardı da adına
sen figanımda tüllenen baharın
dumanını görmekten vazgeçtin
dertlerime salık eyleyip beni
billuruna hasret koydun
yaşarken seni seven yüreği

ah be, figanımı tahtında dertlendiren billurum
gel de söyle bakayım canıma
oysa değil miydi ki

kimi zaman yakınındaki uzağın
uzağındaki yakınındır hayatta…

bana şimdi söyle, söyle tahtında reyyalar bildiğim
cennet hurim
dünya kederim

sevgi şifadır derler de
ben sana şifa mı bulamadın bir zaman
bu yüzden mi sendeki bana karşı isyan

öyle ise rastgele bir telefon kulübesine çağrı bırak
fark etmez hangisi olduğu
ben sokaklarımda olacağım, biliyorsun
cesetlerimi ezeceğim her defasında
susacağım saatlerce ve hatta günlerce
dudaklarım kuruyacak bir yudum suya
karıncalar acıyacak benim halime de
güçleri yetmeyecek gariplerimin

rastgele bir telefon kulübesinde uyurken belki
rastgele çaldırdığın bir numara olabilirim diye
rastgele yaşayacağım artık sensiz bu dünyayı

kim bilir
belki yarından tezi yok işe de girebilirim
cenaze evlerinde ağıtlar yakıp da adına
ağlatırım kadınları, kocaları doya doya

kim bilir
belki de benim namazım kılınır da
habersiz kalıveririm

ama yok yok, değil, olamaz böyle
söz vermiştim ben sana hatırlarsın
ne kadar acı da verse böylesine sevmesi
büyük insanların büyük aşkı olurmuş

bir gün gelir de artık sen gidersin de öteye
ben çekerim sensiz kalışların acısını
ödeşiriz hayata böylece

o zaman bilirim ki
kimse bilmese de senin ile söz verişlerimizi
cennette o hayal kurduğumuz köşk içinde
şükür ederiz Yaradana defalarca

ve isyanlarımda belki biter o gün
seni ilk defa göreceğim
mahşer gününden sonra

…