Canın haykırıyor duy,
Karanlık tenhalar mıydı diyor,yerin
Şimdi ne kulağın duyuyor sesleri
Ne de kalmış gözlerinde ferin...

Adım adım yürüdün sandın
Ne etrafın farkındaydın
Ne de adımlarını saydın...
Ayrılık vaktimiz geldi gözlerin aydın...

Kavganda gür sesinle bağırdın
Bazen sus da beni dinle derken
Boyun eğmedin hep derdin erken
Şimdi kim duyar seni, toprak seni yerken...

Buluştuk seninle aynı düşün içinde
İkimizin de gördüğü birdi bilmedin...
Rüyadaki rüya gerçektir dedim, dinlemedin
Şimdi kim görür seni, görmediğin ben yokken...

Çok kereler yalnız kaldın,
Ne sen anıldın nede beni andın
Ayrılıklarda kavruldun ,yandın...
Şimdi kim yakar seni, yaktığın ben yokken...

Sevinçlerinde göklere ulaşırdın
Kahkalarında bulutlarla yarışırdın,
Yıldızlara bensiz ulaşamazsın dedim, dinlemedin
Şimdi kim taşır seni, artık taşımadığın ben yokken...

Sevdayı, aşkı herzaman oyun sandın
Eziyetlerinde şekere damlayan kandın
Sana aşık bir benim dedim dinlemedin
Şimdi kim sever seni, aşığın ben yokken...

Birgün elin kan içindeydi batmıştı diken
Elim değil canım yandı demiştin söylenirken
Yaraların acı değildir sana dedim dinlemedin
Şimdi kim sarar seni, yaraladığın ben yokken...

Boş yere nice savaşlara girdin
Galip gelsen bile, bil ki hep yenildin...
Savaşın galibi olmaz dedim dinlemedin
Şimdi kim vurur seni,içinde ben yokken...