Kandırıyorum kuşları
Biliyorum gidecek ellerin baharlarımdan

Buğulu bir ömrün perçemini kaldırıp
Aralığında ayın
Aralıksız kaybedişlerim olacaksın
Biliyorum uzağa düşecek soluğun
Konvoylarla karşılanacak Ayrılığın
Acının her yüzü var avuçlarında

Biliyorum daha çok bahar gideceksin ellerimden

Dokunduğum yerlerde bir şeyler kırılacak
Ah çekişlerim olacaksın
Vebasını kapmış gibi hastanın
Taşlanarak kovulacağım gönlünden
Biliyorum bu ayrılık geceye düşecek
Sen ellerimden göçeceksin
Viran harabeler kalacak ağlayışlarıma

Biliyorum daha çok bahar gideceksin ellerimden

Akıntılara düştü ömrüm çığlığımı soğuttum sularında
Mecburi alışkanlıklar araladı beni tenhada her yakalanışımda
Ayrılıklar içimde dallandı,
Yar la yar’laşan, buğulu gözlerine düştü aşk
Miladı dolmadan uçuştu mor kelebekler koynumdan
Susuşlarıma eklendi börtü böcek özrüne sığındım tabiatın

Biliyorum daha çok bahar gideceksin ellerimden
Gül kokan yanını sevdim sabahlarında uyanmanın
Işığını sevdim, yansımasında gözlerini gördüğüm ay’ın
Sarmaşığın sarıldığı ağlara takıldı hüznüm
Yâr yaralandığım yerleri yakıp yıkacaksın
Naraları kısık bir bekçiden çalınacak sokaklar
Ömre göz eyleyen gözlerini sunup suskunluğuma
Üryan sevişmelerimi üzeceksin biliyorum

Biliyorum daha çok bahar gideceksin ellerimden [ /

şimo