Geceler
Mumlanmış acıların titrek elleriyle dokunuyor sana

Geceden kalma yanımla inhina bir yalnızlığı yaşıyorum

Kim bilir adın her anım da büyüyen
Karşı koyulamayan ıssız gizem dolu nuhan yolculuğum

Bilmem bir masal silsilesidir beni böyle çocuksu bir düşe salan
Sol yanımı hafife alan gayri akşamdır karaltılıdır düşler

Araf’ına gece işler sukut inlerine giz salyaları akar kanatılan yaralarıma

Ben
Seni beklerim
Koynumda zebani ıslıklar

Ayyuka çıkar bütün düşler ve diz üstüne düşüşler
Râb duy sesimi verdiğin gibi al mahşerine

Kulluğum sancılı vakti doyur içimdeki asi açlığı
Serdenişlerim soluyor şaha kalkıyor dizelerim

Son girdabında devrilir adam gecenin
Kırkından yirmi yaş öncesi tam vaktidir
Ölmenin sırrına erdiği yer

Mevsim sonu gibi zad
Gövdede derin çizikler bırakarak düşen yapraklar sersem ve uykulu

Şiir’in dilimdeki titremesiyle yürüyüşüm kalır sokağa
Mumlanmış acıların ekşimsi kokusu nikotin sarmalı darlıkta
Yumuyorum gözleri

Duruşumun mutlu olmayı başarışını kutluyorum hayal de
Düşlerimi alıp kirpiklerime ağır yükler indirerek uyumalıyım

Ben tarihin yanılgılı talihsizi sen göğsümde baki sancısı kalacaksın
Ve bir daha bilinmeyecek adın

Düşüncelerin ortasında kırılgan bir yüz olacaksın
Hiçbir sevgili kırıklarını almadan gitmeyecek geceden
VE
Sen solunan her yer can sularıyla yıkanacak


Ve senden arınacak benlik

Ve senden arınacak ten
Ve senden arınacak geceler

Ve bir daha adın anılmayacak
Geceden sen arınacaksın sen


şimo