Selam toprağa, yada evde, geceleyin
Ya da uzakta bir yerde, neresi olursa yerin,
havlarken köpekler,yalarken kendi göz yaşını
yada soluğun duyduğum yerin


Her kazdıkça geceyi şafağı bulmak için
içi kor ateşte yanıyor için için
Zifiri kör karanlık güneşini saklıyor
Bir gardiyan misali gündüzü yasaklıyor

Umudumda gözyaşı, ruhumda onmaz ara
sarmasık kadar uzağım körpe sabahlara

Düşlerim yalınayak, yüzümde ay sönüyor
Dünya bir martı gibi başucumda dönüyor
Kelebekler sende

Hüzünler demleniyor kısık mum alevinde
Gülüşün nemleniyor evimde

Gökyüzü feryadının ayazında üşüyor
Yıldızlar koşup koşup kirpiğinden düşüyor

Sandallar terk ediyor sevda denizlerini
Kuytularda bırakıp en saklı gizlerini

Mevsimler buruk şimdi, pus tuttu gönül dağın
Yalnızlığın koynunda asırlardır tutsağım

İçimdeki çocuğu artık avutmuyorum
Saçını okşamıyor elini tutmuyorum
Ağladıkça ağlasın, kanadıkça kanasın
Bırakıp gitmeseydin, sen ki şiir anasın

Duvarda bir resmin var bu sırdan tek yadigâr
Dudağın gül bahçesi, saçların hırçın rüzgâr

Bana bakıyor sanki o manalı gözlerin
Bakışın kahrın kadar, hüsranın kadar derin
yokluğun perişanlık
Mutsuzluğun ebedi, tebessüm gözlü yar

Ne gündüzden haber var, ne güneşten merhaba


Ekin doğruyorum ekin
inadına harmanın
Odun taşıdığın akşamlar gözümde tütüyor
Yaşın yetmiş altı olsun
Hele dur
Daha dur

Geçiyorum yollarında kirazlar
ilkbahar gözlü yollar
Nikahsız cemreler
Hele dur gelin ol hele dur
Babam kızacak mezarında görürsün


Kurtuluş savaşında şehit olmus.. hee!!!
Bir yitik eşrafın amcalar
Hele dur ağlama dur
Baksana şimdi yeşil gölgeye
Odun taşırlar kelebekler tarlaya
Ekin ekilmiş ana

Hele bi dur gitme dur
Yastığımın altında kirazlar
Gonca güze koşulmus yar !
Toprak dur !
Hele yırtılmadan dur
Ekin ekiyorum ekin
Ellerinde tırpanlar
Ekilmiş ne varsa yerin
altında hoş geldin var
Hele dur
Bir akşam vakti
Gıpraşmadan sakin ol



Bir güz akşamıydı
Seversin sen karanlığı
Akşam akşam namazlığı
Kekliğin telindeki sabah aydınlığı
Al yazmalım hele dur!

Kıranmı girdi soyuna
Bi dur!
Ana bu meşe agaçları ki sırtında taşıdığın beni
Kuru ile yaşta yanmasın hele dur
Öleceksen memleketimin bütün hasretlerinde
Rüzgara karşı yaşayan kadın
Yetişecek kalabalıklar kırmızı elma
Cebimde ellerini öpmüş eller

Yigidin arkası yokuş olmaz derdin
Önümü gösteren kiblegâh
Gitme dur!