Ama Bordo

hiçbir bahar bu kadar dokunmamıştır
ellerinin üşüdüğü yerde kalan gözlerime
sen üşürsün ben kalır mıyım ki orda
kalırım
kalbim hiçbir nehir yatağına sığmaz
ve sen yinelemelerle hâlâ
yoksun...


düşüncelerinin evi benden uzak
bordo bir akşam gibi kokarken yüzün
ti’ye alamam hiçbir yokluğunu
ve yine düşüncelerinin sokağında bordo bir akşamken yüzün
benden uzak bütün ana tonların
yaralı parmakların
saplar buzdan kılıçlarını
sensizliğime …

susadım
gözlerinde yüzdürdüğüm beyaz gemilerin
ulaşmak ümitlerine...
portakal çiçeklerine koşar gibiyim
bak bana
kanayım derinliğine akdeniz sesli gözbebeklerinin...

yalan sana yeşil doğru bana bordo
gözlerimin bana benden uzak iki yanılgısı
kulaçlıyorum zaman denizini
kuşlara darağaçları kurulmasın diye
sevgiye itimatlı dönencelerde
ve seni sevmek için kara ilk kez
iki defa görünecek sevgili isimsizim
bir sensin biri gözlerin...
sana yeşil...bana bordo...

aklıma kan gibi oturur bekleyişlerimde
bir daha hiç gelmeyeceksin korkuları
yalancı tutkuların ötesinde
kısrak gibi bir arzuydun sen boydan boya
kitaplarımın sayfa içlerinde
ayrılığın parmak izleri çıldırırken
ömürlerimizi kırpma anlarımızda...

sana bakamadığım anlarda
ömrümü kırparım gözlerimin yerine
belki yeşil...ama bordo...


yüreğim hiçbir anı yakalayamaz
sen üşürsün ben kalır mıyım ki orda
kalırım …
kalbim hiçbir nehir yatağına sığmaz
ve sen yinelemelerle hâlâ
yoksun…

Kağan İşçen