Hiçbir şey etmedi de bu kadar ihanet
Biz ettik Yaradana her nefesimiz de
Türlü türlü isyanlarımızın dilin de
Soylu varlığımıza kaldık hasret

Mağarada yılan olduk
Gençlikleri orda burda soldurduk
Unuttuk
Unutturulduk

Tüm yongaları solan bir annenin duasında
Bir tren istasyonunda ölüme giderken
...

Sağ dönmenin haram olduğu yıllarda
Mabed yüzü görmeyen nesil doğacağını
Nereden bilebilirdi ki Mehmedim
...

Uçup giden Yusuf yüzlü Kınalıların
Dönmeyeceği mertebeden şimdi ağlarken
Mikail üflemeye başlamıştı Cenneti
...

Oysa gitmişti gidenler suların ilahisinde
Gitmişti nurlar bir gece bu şehirden
Edebin yırtıldığı sıfır kol ateşten
...

Hira nur dağı ’Amin’ diye çağlarken
Her gece aynı şarkının baygınlığında
Şişeleri boşaltıyorduk güle güle
...

Umrelerde yalancı bir din yaratıyorduk
Oysa bin kez Harameyn’de dolaşsak da
Bir kez baş süremiyorduk seccadeye
...

Küfür ediyorduk,yakılacak dudaklarımızla
Hiç uğruna, bir hiç olan Medeniyet adına
Oysa dememiş miydi Akif, tüküün ona
...

Gözyaşlarımız fani rabıtalara düşerken
Makamında sahih olmayan sözlerimiz vardı
Mendeburluğun hayasızlığı idi düşlerimiz
...

Oysa bir tarih vardı, derin ki ne derin
Anlamadık ama o kadar okumuş, neyin nesi
Bilmedik bizi seven, o kutsi ali ceddimizi
...

Bir duyabilseydik Yavuz’un davudi sesini
Ağlamazdı köşe başında çocuklar şimdi
Dengeleri alt üst etmezdi hain çığlıklarımız
...

Odalarımızda yatarken kağıtlı üstat misali
Duymadık Afrika’da ağlayan Salom’un sesini
Hangi pesküviti alacağız diye dertlendik
...

Şimdi tarihimizi yazarken bilmem kimin beslemesi
Biz yine tok karınla içiyoruz kahvelerimizi
Nasıl olsa utanmıyor yüzümüz Rab’den dahi
...

Bu ne aymazlık, bu ne hayvanlık yaptığımız
Susarken dahi gülüyoruz içten içe delice
Hayvana söylesen o utanır kendi lügatinde
...

Kafeslere sığmaz merhametlerimiz ile evlerde
Kümes eyledik kutsi yuvaları tv denen iblisle
Boşa geçirdik zamanı boşa, hemde kendi elimizle
...

Duyamadık Hakkı, bilemedik O’nu ve okumadık
Oysa sevgiliden bir mektup gelse bizlere
Nasıl da heyecanlanır, açar okurduk değil mi
...

En sevgili, tek sevgili bize göndermişken
Ayet ayet okumamız için bize seslenmişken
Okuduk en popülerleri havamız olsun diye
...


Şehitler ölmez diye bağırdık da sokak sokak
Şaki olduk nefsin mitralyözlerin de her gün
Yaktık şehidin sözünü, paslandık damla damla
...

Biz çılgın bir tufan eyledik asil yüreğimizi
Fani madalyonlara adadık, gönül yiğidimizi
Tükettik İmani olan tüm altın servetimizi
...


Unutturulduk
Unuttuk
Gençlikleri orda burda soldurduk
Mağarada yılan olduk

Soylu varlığımıza kaldık hasret
Türlü türlü isyanlarımızın dilinde
Biz ettik Yaradana her nefesimiz de
Hiçbir şey etmedi de bu kadar ihanet