Biliyor musun
Gidişinden sonra sustum
Kendimi duvarların gölgesine gizledim
Hiç duymadığım şarkılar çalıyor plaktan
Her notası sende yarım kalmış bir hatıra
Nereye baksam
Bir köşede düşmüş izlerin duruyor
Masanın üstünde yorgun bir mum
Yanında yırtılmış kağıtlar
Her biri sana yazılmış
Ama asla gönderilmemiş cümleler

Pencereden dışarı bakıyorum
Boşlukların içinden geçen bir yalnızlıkla
Çaresizlikte dolaşırken usulca
Güçlüsün diyorum kendime
Ama dışarı çıkmak
Tenimde eski bir yaranın kabuğunu kaldırıyor gibi

Adımlarım hâlâ seninle yürüdüğüm yerleri tanıyor
Ufukta yağmur yüklü bulutlar yoğunlaşıyor
Dalgalar çırılçıplak ayaklarıma çarpıyor
Kayalıklara oturuyorum
Denizin ucuna bakıyorum
Az ötede bir grup genç
Gitarın tellerine dokunuyor
Gülüşleri göğe karışıyor
Benimse gözlerim
Senin sesini arıyor o gürültüde
Şiir okurken sesine sinen o büyüyü özlüyorum
Kendimi eksik
Kendimi çirkin ve çok yalnız hissediyorum

Yıpranmış hatıralar
Sertçe dokunuyor yüreğime
Sis sarıyor etrafı
Ve ben annemin örttüğü eski battaniyeyi özlüyorum
Yosun tutmuş taşlar
Toprakla karışmış yapraklar arasında
Çamurlu bir patikada yürüyorum
Çoban püskülleri ısırgan otları sarmış her yanı
Sonunda
Küçük taş bir harabenin önünde duruyorum
Bakışlarım duvarlarda
Kalbim sende kalıyor
Biliyorum
Bu yıkıntının ortasında bile
Unutamıyorum seni



Ümmühan YILDIZ