Geldim ama
Kaybettiğim zamanlarda sıfatımı
Ve tensel minnettarlığın ezici baskısında Tam da saat çalıyorken bizden bir şeyler Bunca yaşamak; İstilasındaydı zamanı yutkunmanın.. Duygusu dağılmış Öyle bir şeyler mi duydum ne.. Gitti geldi bir şeyler gözlerimden Tozlu sessizliğinde odamın Galiba Kendi kullanılmışlığımı yutkundum.. Ölümü seçmemek değil ki yaşamak.. Yaşamak; Saf zemzemidir susuzluğun Bir gül olup düşen gözyaşının Masumiyetinde kalabilmektir; yaşamak… Bir cinsel düşe dönüşüp gitti duygular Hâlbuki En saf en masum halimdi bu Öyle miydi? Yoksa kasıklarımdan mı döküldü şiirler Bir şeyler var; hep gücüme gider Nasıl boğulacağımı düşünürken tam, Tek nüshalı bu şehrin Ve tek bir gözyaşı bile olamadan Piç gibi kalakalmak ortasında.. Hâlbuki hep lanetlemiştim ben onları Biliyorsun… Birkaç cümle, birkaç düşüncesizce not Som düşüncenin kuru davranışları arasında.. Ve böylece en umulmadık zamanlara geldik.. Ne çabuk dağıldı fecrin buğusu bilmiyorum.. Çarmıhlara asılı buğu Kendi kullanılmışlığımda kalsın demiştim.. Olmadı.. Gidiyorum Çektim ıslaklığımı kaldırımlardan.. Savaşım özümsemekti içtiğimi... Ve ben mağlup ederek hepsini Geldim ama… Metin BEKTAŞ |