Asılsın Bu adam Yüreğinden

Uçurumun mor çiçekleri yanında sordular
Küçük bir nedenle
Nasılsa; Kalbim yerinde yok demişti
Kurşun gibi delip geçeceğini bile bile
Neden bu melankoli diye ?
Tekrar kahroldum..
Yeni baştan

Belki de hüznün tabiatıydı böylesi.
Sıcaklığını hatırlattığımda,
Boşa kürek çekme dedi gülümseyerek
Kayığın altı toprak, boşa kürek çekme..

Sonra bir küçücük söz oldu
Tokmak elindeyken
Vurdu masaya hiç sormadan
Yargı gereksiz; Suçlu ayağa kalk !..
Bitti her şey..

Oysa umutlarım vardı benim daha
Aşklarım vardı
Hüzne boğmadığım gülüşlerim vardı
Bir tokmakla dağıldı her şey
Suçlu ayağa kalk,
Bitti her şey !..

Dağıldı demek bakirenin sevme duygusu
Çıkarıp kırmızı, siyah giysisini
Bakmadan gitti arkasına
Sert adımlarla

Kitap elinde olan
Hükmü verir her zaman..
Doğanın kanunu bu..
Sorgusuz sualsiz
Kitap elindeyse hüküm senindir..

Ve
Hükmün gereği yapılmalıydı
“Asılsın bu adam yüreğinden !”
Sustu, sustum..
Adam asıldı,
Bitti her şey...

yüreğinize sağlık güzel şiirinizi kutlarım saygılar