Kaybettiğim zamanlarda sıfatımı
Ve tensel minnettarlığın ezici baskısında
Tam da saat çalıyorken bizden bir şeyler
Bunca yaşamak;
İstilasındaydı zamanı yutkunmanın..

Duygusu dağılmış
Öyle bir şeyler mi duydum ne..
Gitti geldi bir şeyler gözlerimden
Tozlu sessizliğinde odamın
Galiba
Kendi kullanılmışlığımı yutkundum..

Ölümü seçmemek değil ki yaşamak..
Yaşamak;
Saf zemzemidir susuzluğun
Bir gül olup düşen gözyaşının
Masumiyetinde kalabilmektir; yaşamak…

Bir cinsel düşe dönüşüp gitti duygular
Hâlbuki
En saf en masum halimdi bu
Öyle miydi?
Yoksa kasıklarımdan mı döküldü şiirler

Bir şeyler var; hep gücüme gider
Nasıl boğulacağımı düşünürken tam,
Tek nüshalı bu şehrin
Ve tek bir gözyaşı bile olamadan
Piç gibi kalakalmak ortasında..

Hâlbuki hep lanetlemiştim ben onları
Biliyorsun…
Birkaç cümle, birkaç düşüncesizce not
Som düşüncenin kuru davranışları arasında..

Ve böylece en umulmadık zamanlara geldik..
Ne çabuk dağıldı fecrin buğusu bilmiyorum..
Çarmıhlara asılı buğu
Kendi kullanılmışlığımda kalsın demiştim..
Olmadı..

Gidiyorum
Çektim ıslaklığımı kaldırımlardan..
Savaşım özümsemekti içtiğimi...
Ve ben mağlup ederek hepsini
Geldim ama…

Metin BEKTAŞ