Kar geldi önce
caddeler ıssızlaştı
kaldırımlar buz kesti...
Nehir dondu...
sonra kelimeler de dondu
hiç konuşmadık...

Tüm ağır aşklarımı
ve dokuz sekizlik ağlamalarımı
sıfırın altında,
yakan soğukta
ve o şehirde
yaşadım ben,
sen hiç dokuz sekizlik ağladın mı?
Hiç konuşmadık...

Biz...
başka aşkların arta kalanıydık...
Kılıçoğlu sinemasının arkasında
adalarda...
sarmaş dolaş,
her tonu ile rengarenk beyaz içinde
bir başımıza
geceyi çalan
en azılı hırsızlardık...
Üstüne konan bıçak gibi
ayak izlerimizle haykırdık
kefene...
bizi birbirimize vurmuşlar...
Hiç konuşmadık...
Üstelik hava da soğuk...

Adımlarımız ürkek
yüzlerimiz maskeli...
Hiç söylenmedi...
Seni seviyorum cümleleri...
Çünkü biz...
Başka aşklardan bakiyeydik
umutsuzca sevişirdik...
İlk masumiyeti vardı hep öpüşmelerimizde..
Birbirimizin bakiresiydik...
Beyazlar içinde
günahkar bir film afişiydik...
Ne yazık
oynayan bizler değildik...
Hiç konuşmadık...

Düşünce gecenin koynuna ayrılık
küçük oyunlar oynardık...
Küçük çocuklar gibi...
Annen çağırmazdı...
Bilirdim...
Hiç konuşmadık...

Birden telefon çalardı.
Seni çalardı...
Giyerken ayakkabılarımızı
el yordamı ile toplardın saçlarını
neden acele ettiğimizi
hiç konuşmazdık...

Otobüs duraklarında...
Soluk soluğa bakardık
giden otobüslerin ardından...
Ne geri dönebilirdik...
Ne gidesimiz olurdu...
Gelen hiç bir otobüsü beğenmezdik...
Şehrin seni götüren her durağında...
Saatlerce beklerdik
ne kolay yalan söylerdik...
ne söylesek hemen inanırdık...
Birlikte olamadığımız her yerde...
Aslında evsizdik....
Hiç konuşmadık...

Tüm cevaplarım kalmış sende
bu artık aşka dair...
Önce buzlar çözüldü...
Sonra şehrin
kokusu yükseldi nehirden...
Cemre düştü,
bahar geldi,
caddelerde paytak paytak yürüyen çocuklar...
Aşk neden bitti....
Hiç konuşmadık....