Hatırlamıyorum şimdi gözlerinin rengini
Yaban bir şehrin ıssız sokakları gibiydi

Kayıp olduğum

Bir koşu uyanıp işe güce sarıyorum sigaramı
Duman duman yanarak yitiyorum akşamlara
Bilir misiniz?
Muhatabı olmayan mektuptur akşamlarda
Kapalı kapısıyla bir oda
Her güzel olan göçmenmiş ne yazık
bu bozkırda

Hatırlayamıyorum şimdi saçlarının rengini
Bağrı deşilmiş bir tarla gibiydi

Yuvasız kaldığım

Kesmiyor kistik lezyon izlenmeyen muştuların
bilindik sayıklamaları
Ne kaldıysa geride isyanı gereksiz,
sukutu acı
Kırık bir oyuncak gibi ellerime bıraktığın
nefes, doğan güne sancılı
Hiç sevmedim ben
alışkanlıklardan sevdalar yaşamayı
ve biteni yenisiyle unutmaya çalışmayı

Hatırlayamıyorum şimdi teninin rengini
Batan güne inat yükselen kuş kanatları gibiydi

İsyankar olduğum

Kime doğmuş gün
batmış kime
kabul ettim çoktan
Teslim oldum şüphesiz
Bozan yok artık kıyamlarımı
Her gün bir diğer günün aynısı
Kıramıyorum tüm istatistiklerin sonuç veren yığının
döngüsel aynasını

Hatırlayamıyorum şimdi dudaklarının rengini
Yüreğime oturan bir pıhtı gibiydi

Daraldığım

Siyah beyaz silüetler kaçışıyor kaldırımlarda isimsiz
Yazdan yanık gökyüzünün külleri rüzgarın kollarında
Bir yağmur çağırıyorum yerden yükselecek
Belki yapraklar yeniden yeşerecek

Hatırlayamıyorum şimdi seni
Gelip geçen bir yabancı gibiydi

Sakındığım

Neva’dan

Rast’a

Bir nefeste

Yaşadığım...