Sana şiir yazmak için çıktım, bu akşam Beyoğlu’na

Garson geldi; isim taktığımız gömlek yakasına

Yine aynısından mı dedi, tanıdık yüze, ama niye tek?

Yüzüne gülümsedim tabi, ayrılırken mekanından

Ellerimi kotun cebine sığdırıp, yetimliğini sakladım...




Sana şiir yazmak için çıktım, bu akşam Beyoğlu’na

Sokuldum terasına, kırmızılı kafenin, aynı masasına
,
Nargilemi istedim hemen, kavunlu, az nane, elma

Ateşine girdim, ısınamadım; yazın serini dedim, geçtim

Kırmızılar yeter sandım, kıştan kalma düşmanıma...




Sana şiir yazmak için çıktım bu akşam Beyoğlu’na

Zaman akmış, Beyoğlu aynı kalmış, tranvay yolunda,

Ziyaretçileri sürüyle insan, birbirine benzer

Tanıdık yüz yok! Her defasında, Beyoğlu aynı,

Karmaşası aynı sokağı aynı, Galata kulesi aynı...




Sana şiir yazmak için çıktım bu akşam Beyoğlu’na

Her zaman ki Beyoğlu işte dedim, kandırmaca

İçimden seslenen yabancı, kavga etti peşimden

’ Hadi canım aynı Beyoğlu olur mu?

Öyleyse hani nerde? beyin oğlu ! ’

Sustum! Yine Beyoğlu kandırdı ,kanmadı bana

Aynı BEYOĞLU , demiştim sana....


(Şirin kelebek)