Anlayalı çok oldu, yağmurun buğusunu
İçinden süzülen damlalara, eş olduğunu
__________________

Soğuk havalarda, kapalı bir ortamda iseniz, camın kenarından, dışarı bakmak istersiniz ya hani, rahatlamak için...
Sonra içerisi yavaş yavaş ısınır, belki bir soba, ya da kalorifer; ısı artar, bunalım artar aslında. Temiz havadan ırakta, cama bakarsınız bir umut. Bir hüzün çöker dışarıyı göremeyince dığarıyı, camın buğusundan, elinizle silecek olursunuz, bir de bakarsınız buğu damlalara bırakıyor yerini...

İç alem sonra, camla paralel ağlamaya başlar...

silersiniz elinizle camı, bakarsınız dışarıya. Karadeniz yaylalarındakilere benzer, bir buğu görürsünüz yine, üstünüze üstünüze doğru gelir. Çoğu zaman karar dahi veremezsiniz bunun bir bulut mu sis mi olduğunu. ama bir şey olur ki, yoğunluk artar, yağmur başlar... İçinde kalırınız siz, özgürlük arayan kalple paralel, gözünüze yağar o damlalar...



_____________________

"Sevmelere kutular yapıldığı, kağıttan
Uçakları suya bıraktığımız çok oldu."

Pazarlandı sonra sevgiler, paketlere kondu, bir güzel süslendi.

Umutlar suya düştü, bir uçak misali. Zira gemi bırakılsa suya, sorun yok: yüzmeye devam eder. Hayaller, uçak olarak suya düştü.

__________________________________________

" Şimdi mavilere yazdık; sözde insanlığı"

" Hep dahasını istedik, verilen güzelliklerin
Şimdi çirkini de tanımadan yaşa dur sevgili !"

Hayatın biraz, temel taşlarının sorgulanması, kötünün iyinin eşi olduğu, birinin birini görünür kıldığı, aslında aynı zamanda birbirlerinden farklı olmadıkları...

_________________________________

Edebiyatla...
Saygıyla...