Söze yetmiyor asla

Saçların omuzlarından aksın
Kaybeder güzelliğini İstanbul
Anadan farklıdır şefkati aşkı
Her aşkın altında imzan var kadın
Beyoğlu"nda uzun bir destan
Şiirlerde vurgusun kadın
Aşkın zehrinde erzak
Sevene nihan gibisin kadın

Üç yemini bi arada ederim ki
Aşkı sensiz gören olmuş

Kalbim aklımın kulağına eğilerek aşk imana geldi dedi!
Bilmediğim kadınlardan
Rıhtımdaki yosunlardan
Körfezdeki dalgalardan
Aşkı sordum yok dediler

Tarih 14 Şubat 2011 aşk!
Diyelim ki sınamış aşkın ihanetini
Kiminin elinde kirdi
Kiminin yüzünde kara
Düşlerinizden yağmur yağıyordu ellerinize
Yüzlerinizde ıslansın
Benide kirleten o seyirlik sevdalar

Çıplak ayaklı
Kaçtım adı aşk konulan melun döşeklerden
Gideceğim kimseyi kirletmediğim bir ülkeye
Gideceğim elbet
Orayı da kirleteceğim
Gideceğim ama sırf bu değil sebep
Bugün yarını şikâyet ettim düne

Tanrım; biri hep yalan söyledi, biri hep inandı
İnsan haklarına uzunca bir mektup yazmak isterdim aslında
İnsanlar neden zalim sorardım
Hem kibirli hem hafif iç acıtıcı?
Bir yudum suda yedi ceddini boğar mesela?
Öfke, nefret, husumet niye var?
Niçin derdim zulmeder insan insana
Neden bitimsiz bu şüphe aşkta
Ayıptır ama
Ah be dünya
Kimi tokluktan karın ağrısı çekiyorken
Aynı anda açlıktan ölmüştü diğerleri

Merhamet için yalvarırdım
Yapamadım
Çünkü sorsan çok utanırım
İstemeyi hak edecek ne yaptı?
Manas insanlar
Sırf bu yüzden işte

Yıldızlara sırdaş bir deli ayaz
Fırtınadan sırılsıklam bir geceye uyuyup
Mahmurluğundan silkinmişçesine
Aşklarını iade etmek istiyorum çok sıkıyor desem
Yağmurun suyuna aşk karıştı
Alsam savursam, bildiğimi bildirsem
Susamasam mesela es kaza desem
Havadan bakan ünlü, haylaz müthiş bir aşk oldum
Âşık kadın gibi

Birbirimizi biliriz aşk!
Ne ben sana kızayım, ne de sen bana küs

Sabrıma sabır katan kutsallığından
Kadınlığımdan utanmıştım
Sanki kadın doğmak için
Çok çaba sarf edip hak etmişim gibi
Yüksekte gözüm yok!
Aşktan payımı geri alıyorum damlalardan
Saklımda dursun

Adı aşk konulan sevgililer
Aşkı değil, derdimin nedeni
Korkutuyor beni bu ben
Bana basmakalıp yaşamasını öğrenileceğini öğretmediler
Aşkımı bir bebeğin avuçlarına bırakarak
Sırtlandığım bu şehrimin
Sabaha karşı asılan efendileri kadar onurluca
Eğmeden başını öne korkusuzca
Sebebi ne?
Kendimi terk ettiğim ben önce içimdeki beni doğradı

Yıldızları ayıklayan gece
Gökyüzünde siyah plak gibi dönüyor karanlık
Ara sıra küçük bir rüzgâr kabarıyor
Suyun üzerinde şuradan buradan taşıdığı yapraklarla
Özden bir bahar hayali bir bahçe yapıyor
Rıhtımlarda dalgalar çırpınıyor mavi bir dünya için
Mehtaptan gayri her ışık garipti

O ihtişam
Güneş arasından bakan taze yaprak
Hayatın içinde gülümseyen yüzü
Buğulu şeffaf bir mavilik
Güneşle birlikte çıkıp yataklardan
Ay ışığı ile dönüyor evlere
Aradaki ince farkı fark ettim

Sorma kalbim

Azat et kendini yak bu şiiri
O seni yakmadan
Ben gibiler
Ben sıyrılamıyorum kendimden
Utanmayı bilen sevgiden
Susmasını öğrettiğim sabrımdan
Sıyıramadım çirkini güzelden
Arınamıyorum ben bir dirhem canımdan

İçimin sızlayan yanı
Ödül beklentisi olmayan yönsüz saf bir duygu
Bir başka yanıyor bu gün de canımın canı!

Aşk sen nasılsın?
"Aşk"ölüm gibi!
Kimse kimsenin yerine âşık olmaz
Ne ad verdiğiniz ne fark eder ki?
Yüreğinde yaşadığın sürece

Soy kendin olan yabancıyı yansıman aynanda
Martı çığlıklarıyla bir koyun kayalığında
Otur, bir ziyafet çek kendine.

Küçükken denizin çocukları sanardım tüm martıları
Büyüdükçe bunu ayıra bildim de
Doğrudan yalanı güzelden çirkini ayıramadım
Ben hiçbir şeyim inan ki...

Hayal kırıklarım…
Sayısız kırdıklarım…
Kusura bakma....
Sendeliyorum bu hayatta…
Vebâlim boynumda

Leyla