Aşkın perdesinde en hazin sahnesi
Bu bizimki
Kule köz arasında
Kâfiri dine döndüren
Sonra kelime’i şehadet getirten
Ben senin hakkını nasıl öderim?
Paramparça ettin aşkına emanet ettiğim yeri

Senli masalımı anlatmamı ister misin?

Okyanus da yüzen mavi gözlü bir kaptan
Kalbi yavaş yavaş su aldı içmeğe eğildimde
Dudaklarıma dokunmak istedi
Bende nimet bildim öptüm anlıma koydum kalbini
Seviyorum! Gözlerimin ilk gördüğü adamı!
Mavi gözlere satarım tüm adamları
İnsan haini sayılmaz ki bu mavihastalığı
Dokunmayın şimdi bana kalbim namlının ağzında
Yavaş be ruhum fırdönersin eteklerinle saçlarım uçuşur

Ben umurumda değilim
Soyuyorum yüreğimi daha derin işlesin diye
Yeni bir acı için belki
Ne fark eder ki sonuçta sevgi
Başkası girmesin diye attırıyor kabımı belki
Bismillah deyip giderim neresiyse
Ömründe yaşamaya geldim
Kalbinden geçenleri diline değdir dedim ona
Gönlüme girmene lafım mı olur?
Bundan güzel müjdemi var?
Adını sen koysam
Ne derdin?

Kendime hayretler serpiştiriyorum
Rüyada bir kız gördüm adı Leyla!
Al beni koy kalbine diyor geç olmadan
Bin yıl sürecek kadar meftun bu
Ne kadar kolaymış meğer diyorum ben
Sevgiye şükrettim bin kere aşkı doğurdu yeniden
Yüreğimin sesi güm güm atıyor kulağımda
Seni duyamıyorum
Biraz da sen anlat, diyor

Evli olmasakda
Topuğundan saçına sevdim bu adamı
Yasadışı bir aşk değildi
Ne de affedilmesini umduğum bir günah
İnanırsın seviyorsan Allahını!

Devam et, diyorsun
Yutkunduğum her nefestesin
Çıkar bu yüreğimi oksijensiz bırakan aşktan
Öyle seviyor ki kalbimin suyunu çıkarıyor
Seni seviyorum derken tersine akıyordu nehir
Neşe taşıyor içimden ki içinde beni görebilesin
Seni seviyorum ama nasıl?
Her mihnet kabulüm bırakırım aklımıda yüreğimle

Bu adam! Değil herkes gibi sıradan
İnsanı mest eden bir ihtişamı var
Sevgide, aşkta dipsiz bir deniz
Belki de, anlaşılmadığı bu yüzdendi
Nasıl bir inançtı bendeki
Bütün aşkların emri sanki vazgeçilmezdi
Akide şekeri gibi tuttum ağızımda
Kokusu genzimi yaktı
Bakire kalbim el pençe divan durdu
Nereme değdinde böyle yücesin bende

Demiştin ya...
Şefkat hükümleri giydirdim aşkın sen tarafına
Soyunma girsen bile kara toprak altına
Saçının tek teline kafa tutarım evrene
Kanunsuzlaşırım diz bükerim seni ağlatamaz kimse

Suç olsa da, sen ne dersen de!
Sesinden daha güzel şey mi var?
Özel imtiyazım biriciğim
Leyla’sın, bu yanan kaptandır sana
Olmasa olmazım mecbur etmesin Allah sensiz olmayı
Neler söylüyorum! Afedersin

O Leyla! Bu, kaptanı böyle inceltir
Aşkın adil olması lâzım
Ne ölçülü bir terazi
Sevginin ibadeti farz oldu Leyla!
Kazaya bırakmam asla!

Lütfen şimdi
Koy hadi başını koynuma tek tek sayayım saç tellerini
Seyretti gözlerimi
Parmakları yol aldı saçlarımda
Şakaklarımı aldı avucuna anlımdan öptü
Kalp teline parmak uçlarınla bastı
Uzun bir sefere gitti...

En güvendiğim sendemi!

Sabah ezanı uyandırdı İstanbulu
Dışarda şehir diyor ki
Ey en cahil kişisi evrenin
Bu, ilâhî bir kanundur!

Nefes almak istedim adın bir yumru oturdu gırtlağıma yutamadım
Yalnızlığı uyuttum üstüne sessizliği örttüm
Kara kaygan yılların bilmem kaçıncı yılı
Perdeyi kapamadım yumdum gözlerimi
Dişlerimle dudaklarımı kemirip ben olmaktan vazgeçtim
Sokak lambalarının ölgün ışıkları karanlık avluya vurduğunda
Hatırlarım, “Arkana bakma Leyla! Yanındayım!” deyişini
“Acımadı ki..." diyebilseydim keşke gittiğinde
Kabuk tutmadı izler, uykuda bile canımı acıttı!
Yaslarım içime damladı, organlarımı erittiğini hissettim

Sen beni ağırtan ilk iz
Unutamayacağım son insan, son isimsin Baba!

Damağım bir yudum suya muhtaç
Canlı canlı gömülecek kız çocuklarının tedirginliği içimde
Karanlığın kara korkusu sürdü kapının sürgüsünü
İstemem artık demesinler bana bu evin kızı!

Tüm sevaplarımı
Babasız çocuklara dağıtsınlar
İyi dileklerimin hepsi
Onların olsun
Alsınlar içimde güzellikten, masumluktan, inançtan yana ne varsa

Tanrım çok cesurca oldu
Neye göre ölçeğin diye sorma bana
Yaşam ölçüleriyle açıklanamaz
Ben seyircisiyim oynadığım dramın

KAYIP YALDIZ