Arayış Risalesi


Ben,bensiz bir gecenin karanlığını
Siliyorum diyordu iblis kıskanarak
İnsanı bölük pörçük kılmak için
Yolsuz ve yönsüz tutmak için
Güneşin arkasına saklı bir gerçekle

Suyun efendisi ve ateşin ve havanın
Sukut ettiği bu yerde tek söylediği
Ol ey yol sahibi ya da öl ey var olan
Olmak için yola ölmek için zamana
Dön kendinin en içine buyurmuştu

Safını yitirenin yoksulluğunu aldı
Sadakat ve vefasını yitirenin aklını
Soydu fikrin ferasetinden yüreğini
Öcünü almak için geçti kendiliğinden
Yol onun olmalıydı yön onun kini

Suç henüz bir işgale başlamamıştı
Nefsin kutupları daha arlı ve nurlu
Rengi kirle gölgelenmemişti beyazın
Koyu ve mavi değildi hiç bir nefes
Su kendini gıdıklayanın gözyaşıydı

Dağ bir kibre bürünmeden önce
Göğü tutan direk olduğunu bilir
İnsan vesveseye yol vermezken
Aleme bakıp eşrefi mahlukatım derdi
Beş vakit ezanla hayata seslenirken

Yol hacimli bir teklifle getirildiğin de
Bir cennetle misal verilmişti dünya
Kuzeyi ve güneyi bir edecek adımla
Aynı değil denmişti iyilik ve körlük
Yolun en başında duran Adem’e

İki kere ikinin dört ettiği yerde durdu
Adem daha bilmiyordu başka ihtimali
Havva’sı olmayan nasıl bilsin
Günahın yekpare olmadığını
Ah Adem Havvasız günah olur mu

Saf ve saklı yoldan gelen seyyah
Elsiz bir eldiven gibi bomboştu içi
Henüz ne bir Firdevs görmüş ne de
Bir sevgiliden ayrı zamana düşmüştü
Yol arıyordu yön arıyordu gerçeğine