kalbim gül kurusu renge boyanmış
kaybolmuş bir kentte
sevda sokağındayım
arıyorum deli divane
duvarda ses
denizde dağ
olmayanda olanı arar gibi

önce yunmalıyım soğuk sularda
titreyerek
direnmeliyim kendi yenilmişliğime
gülümseyerek

tükenmeyen duygular
ellerinde mor çiçekli yeni bahar
bilinmezin peşinden koşarak
şiir duyarlılığında bıkmadan
incitmeden eğri çimenleri
yeniden keşvetmeliyim
ıhlamur çiçeklerinde koklamayı kendimi

kimse dur demesin
masal anlatmalı söğüt dalı
gülüşünü görmeliyim karanfilin
sığınarak sevdanın masumiyetine
tutarak bulutların kanadından
yağmalıyım gül üstüne

değişmeyecek dünyanın rengi biliyorum
çatlayacak rüzgar uğultudan
benim ağıdım
güle değen yağmur damlası olacak
değdikçe açıp güzelleşen
güzelleştikçe açan

zapdedilmese de asi duygular içimde
şavkımalı sabahın seherine
inadına
yarin gözlerinde uyanarak
öperek aşkı alnından
gülümseyerek günaydına

çekip almalıyım karanlığı gözlerinden
gözlerin
en derin kuyu
korkusuzca kaybolduğum
hayalde olsa dokunmalıyım kokuna
ister kent kaybolsun bir anda
yerle bir olsun varsın

ne olur bırak

gözlerin bende kalsın

alma...