Ne Üsküdar yandı yüreğimde, ne Karagümrük
Ne bir puştun elinden kaçtım,
Ne de sevdam uğruna kaçırdım sevdiğimi
Üsküdar da söner, Karagümrük de
Sokaklar yanıyor kışın ayaz gecelerinde.

Vallahi ben tutuşturmadım
Ben atmadım sigara izmaritini Polis amca
Gördüğün gibiyim işte yalın ayak, üstü açık
Bir köşeye kıvrılır yatarım akşam olunca.

Ben yakmadım bu ateşi
Benden öncede yanıyordu sokaklar, sönmüyordu
Kimin canı yandı Polis amca
Neden şimdiye kadar bu ateşi kimse görmüyordu.

Ne Üsküdar yandı yüreğimde, ne Karagümrük
Onları tutuşturan ateş beni yakmaz
Söndürür onların ateşini üç-beş damla su
Nehirler boşansa söndüremez
Beni yakan ateş bir ömürlük.

Vallahi ben yakmadım
Sen de bilirsin
Yeni değil ki yanan ateş Polis amca
Ben yakmadım
Yemin olsun senden bir şey saklamadım

Sokaklar yanıyor Polis amca, ben yanıyorum
Yıllar var ki sokaklarda, ben beni arıyorum.
Sadece bir yangın olunca sordular beni
Sadece birilerinin canı yandığında
Gözyaşım kaç yangını söndürdü biliyor musun?
İzbe damlarda
Soğuk kaldırımlarda
Issız Sokaklarda
Sabahlara dek; Kimsesiz, tek başıma ağladığımda.

Ben ateşi yakan değil
Ben yangın yeriyim
Ben bu sokakların çocuğu
Ey canı yandığında beni arayanlar
İyi bilin ki ben de sizden biriyim...


Bütün Sokak Çocuklarına Armağanımdır.
Konya-Ereğli, 17 Kasım 2006

Yüksel Erentürk YILMAZ