Şiire saygım sonsuz, şair başımın tacı
Şiirdir ruhlardaki her habisin ilacı
Manadır nirvanası ve edeptir miracı
Üryan üç beş kelime manasızca bitiyor
Her şeye şiir demek garibime gidiyor.

Yazdım oldu demekle olmuyor, adam sen de
Şiir eksik doğuyor, görüyoruz küvezde
Eleştiri, tenkit yok. Hepimiz şairiz de
Öyle ya yapılınca zorumuz gidiyor
Yanlışa doğru demek tuhafıma gidiyor.

Hiç kusura bakmayın, şairlik olmaz böyle
Eksiğimi görürsen çizip at, doğru söyle
Bundan sonra terazi yanlış tartmasın öyle
Doğruyu söyleyince ne dostluklar bitiyor
Eleştiri yapınca zorumuza gidiyor.

Böyle miydi üstatlar? Yanlışa doğru desin
Görse idi bizleri, siler atardı kesin
Ne olur yazdığıma hiç kimse gücenmesin
Şiire eleştiri şairliğe itiyor
Biz böyle dost kalalım, gönlüm böyle istiyor

Benim görmediğimi belki sen göreceksin
Yanlışa yanlış deyip bana yön vereceksin
Mesele sen değilsin, hep şiir diyeceksin
Hatır, gönül gözetip yapamam deme sakın
Yoksa bu gidiş ile şiirin sonu yakın.

Kimse şair doğmadı, bu sonradan öğreti
Üstatlar ki zamanla yakaladı şöhreti
Şiir değil midir ki şairin mahareti
Onları yazan kalem neden bizi yazmasın
Tenkit ettim diye de kimse bana kızmasın.