// güneşin bereketli tarlalarına yasla başını
sararmış çiçeklerin ülkesinde
vahaların içinden geç sessizce
ve kal kuramadığın düşlerin ötesinde //




imgesi zayıf şiirler düştü payına
gözbebeklerine sığındığında yetim kelebekler
korkularının resmi çizilir yüzünün coğrafyalarına
küçük avuçların üşür
denizi kundaklarken göğsün
gül kokan terinden sıyrılır zaman
ağır bir kurşun kokusu gök kubbeye musallat olan




sen aslında hiç doğmadın çocuk !!
bu yeryüzü kabuğuna
sinende yatan devleşen aynalar
tanıdık çizgilerinde ki suretler
iliklerini şarapnel parçaları ısırırken
bir sela sığınır kulaklarına
ve tekbir sesleri duyulur namlunun ucunda
annenin kirpiklerinde buz keser yanıklar
iki kaşının arasında devrilir saflar
umutlar düşerken toprağa
gagalarından vurulur turnalar




sen aslında hiç doğmadın ki çocuk !!
...// ellerinden tutup gezdirmedin rüzgarı //...