Bitsin istiyoruz bu gönül yası,
Bir kuş gagasında yağmur damlası,
Sanırım hayatın tüm hülasası;

Hem cana minnettir, hem cennetimiz;
Bir damla sudandır kıyametimiz...

Bu yüzden aşıka sarptır yokuşlar ,
Bu yüzden kanadın geriyor kuşlar ,
Ne sandın ! Bu yüzden yazlar ve kışlar ;

Sağnak yağmurların derdi, anlaman ;
Donmamız bu yüzden, bu yüzden yanman!

Apak görünürken göğün memesi ,
Şimşek çakar çözülür ya düğmesi ,
Dalın eğilmesi, gülün gülmesi;

Bir damla su, merhem olurken ah’a ;
Ellerimiz açılıyor Allah’a...

Yangınım yok diyenlere inanma ,
İçinde depreşir bir deli yanma ,
Toprağı arından çatlıyor sanma ;

Açar sinesini, içi görünür ;
Eğer göstermezse, öldüğü gündür.

Arzuyla, ümidin arası gibi ,
Şu dünya gönlümün darası gibi ,
Yanıyorum aşkın çırası gibi!

İçimde ki sevda haşarı benim ;
Sızdırmaz küp gibi, dışarı, benim.

Art arda patlıyor diye fişekler ,
Kıskanıyor beni bütün şimşekler ,
Susuzluk çekmeden, ne bilecekler?

Musa gibi bakamadım ben dağa ;
Ateşle gelirken dudak dudağa!...






Hayrettin YAZICI