Ahşap bir pencereden zamana bakıyorum,
Ateşten ırmak gibi ha bire akıyorum,
Hem yılları, yolları birlikte yakıyorum!

Ne varsa aşka dair, yaptığım ayıp benim!
Bundan böyle arama, adresim kayıp benim...

Dillerim lal kesildi andıkça hece hece,
Boşuna taramışım saçını gündüz gece,
Bak, her şeyi sonunda anlamışım iyice ;

Vakfedilmiş şey vefa; tutmazmış her gönülde,
Bir demde solar mıydı, vefa olsaydı gülde ?

Mevsim bahar diyorlar hatırlarım kışımı,
Bilmediğin yollara çevirdim bakışımı,
Şimdi nerde gül görsem eğiyorum başımı ;

Her gün kapımda konuk çengiler, davulcular !
Irgalamıyor beni gelip giden yolcular...

Boynum uzanmaz artık haber beklerken yardan,
Nerde yangın var ise medet bekler sulardan,
Şimdi bütün geçmişi indirdim askılardan ;

Dokunduğun gerçekler, bir hayal, bir zan olur,
Dökülür bakışlarım, geceler uzun olur...

Kansızca kuşatıldım, çevrilmişim hat gibi,
Sürüyorum hayatı kırık bir kanat gibi,
Zaman kişner kapımda, semirmiş bir at gibi !

Bütün yollar sarp şimdi, ya uçurum, ya dere !
Süvarisiz atlarla çıkılmaz seferlere...

Ay saklı yüreğimde, güneşler benim güya,
Siz, siz olun kanmayın gördüğünüz rüyaya,
Göz açıp kapamaktan ibaretmiş bu dünya;

Bitmeyen gecelerde, aldığım nefesim ol,
Gözlerimden çok çektim, bir naralık sesim ol...





Hayrettin YAZICI