Helen yine bekliyordu penceresinde,Ansızın kapısını çalabileceğimi de biliyordu.Fazla heyecanlandırmak istemedim,Üzülebilirdi de.Her şeyi saklamıştım onun adına aklımda.
Gözlerim takıldı eski bir yelkenliye.Sonrası malum hikayem de;Ben bir şiir yazdım o güzele işte.

Önümde Beyaz deniz
Ve rüzgar yanaklarımı okşuyor...

Seni sevdiğimi yazıyorum üşüdüğüm aralıklarda,
Ellerini tutuyorum,Çukurova ellerin olmuş,
Ve umutlarının zevkiyle sarmalanmışım.

Kestane cızırtıları kulağımda çınlıyor anında,
Ellerini biliyorum,Kestaneler yeni pişmiş,
Sen çay koyuyorsun,aşkına demleniyorum.

Sımsıcak bursa kestanelerinin kokusu burnumda,
Ellerinle doyuyorum,gece on ikiyi aşmış,
Sen rüzgar oluyorsun,kokuna bulanıyorum.

Seni seviyorum şarkısız;sebepsiz kaygılarda,
Adını öper gibi anıp,gözlerimi kapıyorum,
Sen yoksun,yokluğunda hayaller kuruyorum.