kaldırım kenarlarında büyüyen yabanıl otlar misali
savunmasızım bu bahiste
ve sen
çiğneyip geçtin beni bir adımda
işte bu kadar...

artık
sabır ocağımda küllediğim acıları harlama
vazgeç
farkında olmadan yaptığın ne çok şey var

şehrin karanlığında cebelleşirken arka sokaklarda
ve huzursuz uykuların atlıkarıncasında dönüp dururken olmaz düşlere
alıp verdiğin her nefes
körükler bu virandaki közleri
vazgeç
bu hasret ikimize dar

unutmaları unutmuş olsam da aldırma
seni unuttum say


ne sesim
ne sitemim kaldı dünden bu güne
ne de pişmanlığım var o çok sevmelere ki
dünyalar kadar

nasıl mısralar bezerdik hatırlar mısın
yeni yetme kavak yellerimizle ilk yaz gecelerinde
şimdi
küskünlüğümdür
üzgünlüğümdür her yıl haziranlar...

yanlış anlamaların yargısız infazlarında
kaçıncı sehpadır bu tekmelediğin ayaklarımın altından
saydın mı hiç
bilemedim neden öfkeliydin bu kadar

çatlak bir ceviz kabuğundan gönlümü sızdıran
ve acı yeşil yaprağından şifa beklediğim yar
kaldırım kenarlarında büyüyen yabanıl otlar misali
savunmasızım bu bahiste
ve sen
çiğneyip geçtin beni bir adımda

işte bu kadar...


CEYDA GÖRK- 9 ARALIK 2010