Koparma anne şiirlerimi saçların gibi,
Bir ekmek sıcaklığının rahmetinde,
Demli bir çay koy semaverine,
Şiirlerimi okumasan bile,
En güzel güfteyi sen yap,
Gözlerime bak anne,
Konuş türküsünde,
Memleketimin!

Bağrına vura vura yaşama anne,
Yetmez mi ak ettiğin saçlarını,
Yine tütün sarısında kederlenme,
Mısralarımı yıldız hasretliğinde,
Dökeceğim tel tel gönlüne,
Gözlerinden yaşını dökme,
Oğlun üzgün diye,
Susmayı seçme,
Ağlatma beni de!

Kızma yüreğimi verdim diye,
Bana kendini üzmede deme,
Dağlarıma selam gönder haydi,
Sevdiğim gibi gül kokan şiirimi,
Okumadan yakma ellerinle,
Silme anne,üzüntümü silme,
Yurdumun kara bahtında,
Yeşerecek ümitler adına,
Ellerimi bırak anne!

Kınalı keklikler yüreğinde,
Bir afyon baygınlığı ben de.
Anne,yüreğim yine teneşirde,
Çektiğimi iyi bilirsin sen de,
Sigaram gibi tüm çilemi de.
Sen bana öğretmiştin gözlerinde,
Gülerken ağlamayı bile.
Yoksul acılarımın içinde,
Yaramı sarma anne!

Hangi sevda diye sorma bana,
İyi biliyorsun her şeyimi anne.
Yüreğini ferah tut haydi yine,
Oğlun makber treninde,
Bir mücahidin azametinde,
Dimdik ayakta ermişliğinde.
Suçları bana ver her şeyiyle,
Sevileni azat ettir ömrümde,
Ağlatamam ikinizi de!

Ondandır anne;
Ne senin saçlarına ak düşsün,
Ne de onun gönlüne hüzün.

Son duamı ettim anne;
Gidiyorum,
Güle güle!