gidiyorum içimden
gitmeler asılı bende
bir yokluk dolduruyor evimi
biz kimseyi satmadık
oğlan uşak
emanet emanet
demirden lokma gibi
boğazımdan geçmeyecek


yukarda
asrını doldurmuş bir güneş
ve aşağıda
geceyi yutan yanlızlık
kutuplar gibi çıplak bir ülke
Ne kuş, ne dere, ne ağaç

hayaletleri bile aç
hayal gücünü aşan sarkaç
buz güneşinin soğuk zulmünde
kabus gibi geniş bir gecede

çıyanların gıpta ettigi kene
vasat emiyor zamanı
tembel uykudaki saat
vakitsiz yumak gibi çözülürken sırrı

parıldayan gözlerin yörük abidesi
çocuklarını sırtına vururken kabilesi
dizinde uyur yolları
verimli göğüslerin


uzakta parıldayan alınları
vagonlara yığılı ırmak çocukları
gökyüzünün gözleri uykulu yürüyüşte
pişman bir sevdanın sürgünü sanki

eritir kayaları
kum taneciklerinin döndürdüğü zaman
tekrardan nakaratı geçiyor sazdan
bereketlenir kesat ovaları
yeşil kubbelerin
tanıdık yolların karanlık ayakları

elma dalında dilek
yerin karnında bilek
ayrılık bir bilet
ödeyeceğim elbet
kurşuni ufuk kasvetli gemi
Vatan
Vatan
azmı sevebildim seni
şehit toprağı
korkulu gecede bile yüzebilen
geçen her trenden
geriye umut deren
yeniden yapmak için
yurda demir yolu
sakarya Fırat

nereden geçer ayın
zulamda yıldız biriktirdim
kavuşmanın tam zamanı
nikabını döndür bana

çelik vardır çelik
yolarda puslanan
yanlızlığına inat
sığınabilmeli bir çocuk
Aslında giden değil
Kalandır terkeden
Giden de bu yüzden gitmiştir zaten
insanın ekmeğe değil
şerefe ihtiyacı var bazen