Sevgilim,


Bugün yokluğunun ilk ayı…

Sana otuz şiir yazdım,
Hepsi de aynı…
Her gün özlemindeyim sevgilim,
Her gün aynı yokluğun ayrı ayrı…
Ne diyecek bir şeyim kaldı
Ne de hasretimin değişti adı…

Ay oldu, yıl olsa bu yürek senden caymadı,
Sekiz ay dediğin nedir ki ikimiz de dayanmalı,
Biliyorum kavuşacağımız günlerin çok yakın adı...
Bekliyor bu yürek bitsin diye yokluk miadı…

Sana şiirler yazdım, bu adam yokluğundaydı,
Şarkılar dinledim hep içinde geçti onun adı,
Ne vazgeçtim ne de tükettim bu sevdamı…
Katlandım ne varsa, hepsi sanaydı…

Artık sayıyorum günışığım sayıyorum vuslatı,
Ne gelirse gelsin bana, razıyım sen ol arkası,
Ayrılık değil! Sadece yokluk bunun adı…
Özledim kokunu, özledim en son sana sarılalı…

Ekim ayı, kasım ayı, aralık ayı
Derken gelecek Nisan ayı…
Ve eminim bekleyeceğiz yine Haziran’ı
Ama imkânsız sabırlarımın azalacağı,
Seviyorum be seni, kara sevda bunun namı!

Senle öğrendim ben yoku varı,
Sensizliğin acısını öğrendi inan her yanı…
Yüreği sarsa da her gün bir acı,
Gurur veriyor nefes, yaşatıyor umutları…

Sanmasınlar bütün ömre hasretin sardı,
Sayarak bitireceğiz, 241 gün, 8 ayı…
Asker ocağında sayar er şafağı,
Bense inan senin için yaşıyorum bu hayatı!

Bunlar bana ders, yaşatma asıl sensizlik acısını,
Terk etme sakın bu adamı hayatımın anlamı!
Ağlama gözlerim Mevla kerimdir hep duaları,
Elbet güneş doğacak gelecek bu gecenin de sabahı…!