Hayatın çok evresindeydi ihanet,
Her yaşımda hepsini gördüm…
İnsanlar için bir şeyleri harcadım,
Hayat uğruna nice insanlar.
Hiçbir şey umurumda değildi senin kadar…

Erken yitirdim sevdiklerimi
Gördüm hayatımın en derin çiziklerini
Mutlu olduğumu sanıp aldandım
Oysa hüzünle karışık acı yağıyormuş bu mevsimde
Bense hep ıslandım!

Her yeni şey yeni bir başlangıç denir ya
İnanmayın! Ben bitişi de yaşadım…
Üzüldüm, kırıldım, ağladım;
Siz hâlâ ikiyüzlü zannederken insanları
Ben diğer yüzleriyle de tanıştım!
Sanmayın masumlar… Sanmayın sevgi dolular,
Ne ihanetler çıkaracaklar ceplerinden bekleyin!
Dibine kadar doldurmuşlar…

Şarkılarla mahvolursunuz
Şiirler yazarsınız
Üstüne bir de sigara yakarsınız ki
Sanki hayatın son dakikalarını yaşıyorsunuz…
İçinize birikenler öyle bir hal alır ki
Yüreğinizden geri döner yuttuklarınız
Kusamazsanız kıvranırsınız
Kusarsanız da ortalığı batırırsınız…
Eninde sonunda; iki damla yaş düşer
O gözlerden… Ağlarsınız!
…
Oysa düşündünüz mü niye bunları yaşarsınız?
Niye acı çeker, sızlanırsınız..?
…
Bir hiç uğruna!