Fani denen dünyada kimler baki kalmış ki,
Sebepsizce biz bize kin kusar hale geldik.
Doğru yaşamak böyle ne acayip halmiş ki;
Fıtratın semerinden, mıcırlı yola geldik.

Fikir denen meretten kardeşi vurmadık mı?
Kırılmaz denen kalbi bir anda kırmadık mı?
Koskoca şu toprağı, inançla yarmadık mı?
Ne oldu bize dostlar, bilinmez hale geldik.

Kurtuluş ümididir, açılım denen vurgu,
Müjdelerin içinden, çıkıp gelmiş bu sorgu
Niyedir bilinmez ki, saçma sapan şu korku,
Doğruda birleşirdik, anlaşmaz dile geldik.

Muhalif olmak için, varı yok saymak niye,
İlle de koltuk için, şu yoldan caymak niye,
Kardeş olmak var iken, batıla kaymak niye,
Ata söze ne gerek, anlamsız zile geldik.

Bak kimse inanmıyor, dilden düşen yalana
Anlamsız savaşlardan, orta yerde kalana
Gözler her gün sitemde gördüğü bu talana
Daha nice bu kavga, hep sağdan sola geldik.

Ey kardeşim! Sen uyan, uyma gözü dönmüşe,
Pay için davasından son durakta inmişe,
Aldanma yeter gayri, vatan aşkı sönmüşe,
Vakit dönüş vaktidir, ince bir kıla geldik.

Erdal EBEM
04.09.2010