Bir düzen düşleyin; alçalır gün be gün insan,
Makam mevki uğruna, fitneye mahkûm iman,
Söz anlamsız, fikir kıt, zihinler darmaduman,
Hak’kı bilir tanımaz, ne müphem haldir, aman..

Masivaya meftun düş, hırsa gebe bir yaşam,
Anlamsız nidalar var şaşaalı, şaşkın ve kör.
Zaman devir eylerken, bütün çaba ihtişam,
Mazluma suskun vicdan; zulümde ne de bonkör.

Şimdi kalk doğrul desem, doğru nedir sorarsın,
Görmez misin ruhunda, Laverna gölgelenmiş,
Ram olmuş bütün beden, sen hâlâ can ararsın,
Candan uzak durduğun, her halden belgelenmiş.

Hakikate ters duruş, özden kopuk bir yaşam,
Hakka meydan okur hep, yaşadığın bu mizan
Mefluç bir serüvende gezerken sabah akşam,
Günden güne eriyip, yok olup gitti zaman,

Delik deşik bir yaşam, paramparça imtihan,
Ne yol doğru, ne yolcu, görünmüyor asuman,
Heyhat! Nedir bu hayat, unutma fani bu han,
Gerçek diye sunduğun, geçersiz bir argüman.

24.08.2023
Erdal EBEM