I
Fikri dehlizlerindeki çıkmazların,
Boşluğa uzanan yolculuğunu,
En son ne vakit sormuştun kendine

Sürüncemede bırakılmış,
Lakin kaderine yazılmış sorular,
Ve her seher vakti çıkagelen,
Sonucu hüsrana gebe imtihanlar,
Zihnini yoran olabildiğince karmaşık bir düzen,

Hayatını saran perdenin ardında saklanmakta,
Doğumla başlayıp ölümle bitmeyen büyük bir sır?.
II
Cevapsız soruların ardında,
Makûs bir kadere sürüklenir,
Ömür yelpazesinde sallanan hayat.

Çelişki üstüne çelişki,
Bazen ürkek, bazen sıra dışı cesaret,
Bütün yaşayış, sonsuzluğa işaret.

Oysa; ceza ve korku yüklenmiş omuzlarına,
Ve ihtirasa gebe süslü hayallerin uzağında,
Bir kelebeğin ömrü bırakılmış kollarına.

Sonsuzluğa bu merak neden?
İhtişama aldanıp gerçeğe darılmış fikrin,
Bir boşluğun ortasında hazza sarılmış zikrin,

Oysa mazinin dehlizlerinde saklanmış asıl gerçek.
Yaşanmışlıklar, yaşanmamışlığını gösterir sana,
Görmüyor ve duymuyorsun,
Kifayetsiz bir kibrin ehliyetiyle dolaşırsın
Cennetle cehennem arasında.
III
Zamanın keyfiyetinde kifayetsiz ellere muhatap ettik hayatı
Hırsın gölgesinden görünmedi makus geleceğe uzanan son.

Oysa uzak dediğimiz ne varsa dünden daha yakındı,
Ömür akarken meçhule, kimler hangi halden sakındı.

Ölümsüzlüğün sevdasıyla yaşarken,
Yaşamanın, ölümden geçtiğini unutuyor insan.

Oysa bilmiyoruz ki;
Önce, Zindandaki korkularını,
Ve ruhunu saran sarmaşıklarını,
Öldürmeli insan….
çünkü gelecek meçhul!
Belki ılgın bir esintide kalacaksın,
Belki de ateşler içinde yanacaksın..

Erdal EBEM