Zamanın akrep yelkovan saniye yönü ibreleri
ağlayan esmere boyanmış gri puslu akan bulutlar
daralan günlere hız olmuş zalim yüzlü zaman
umurunda olayım yaşamın
sormadan niye geçer ki beni?


Yaşamın son pimini al tut diye elime tutuşturmuşlar
çeksem patlayacak un ufak olacak yaşadığım duygular
tırnak uçlarımda nefretim son hırsıyla tutmasam tırmalar
umurunda olayım yaşamın
sormadan niye geçer ki beni?


Sus be boş ver derim içimdeki isyan kalır yine susta
belli etmeden boğulur içimdeki duman rengi bulutta
toplama derim umut ışığı demet demet yıldızlarda
Umurunda olayım yaşamın
sormadan niye geçer ki beni?


Son demlerinde sırlar yazsam olur koca bir kalın roman
inanmıyorum artık var bahçesi dediler aşkın hepsi yalan
ah beddualarmı var yoksa ha?üzerimde bilmediğim bir düşman
umurunda olayım yaşamın
sormadan niye geçer ki beni