Gözlerine sahralar, gönlüme gam düşünce,
Sükût olur lisanım, ne gerek var ki söze.
Hasretinle benliğim ateşlerde pişince,
Aşıklar âmâ olur, ne gerek var ki göze.

Tek kelamlık şu aşk ki, gönüldür sermayesi,
Sevda kokar her lahza aşkın hapishanesi,
Vuslatına hasretim şu gönlün bir tanesi,
Ters ise istediğin, ne gerek var ki düze.

Leylâ ile Mecnun kim? Kim bu deli aşıklar,
Gökyüzünden her gece zehr-i aşkı kaşıklar,
Semâdan bir nur iner özlenince maşuklar,
Aşkın en saf ateştir, ne gerek var ki köze.

Bezm-i aşkın ile ben bigâneyim dünyaya,
Yeter ki sen "Aşkım" de, ne gam düşsem belaya,
Senle dalsak ya uçsuz bucaksız bir hülyaya,
Mevsim güz olsun bırak, ne gerek var ki yaza.

Yâr hasretin âşikâr, vuslatınsa muammâ,
Bir derûnî sevdâm var, yıldızlardan mücellâ,
Tüy rikkatinde gece, yaklaşıyorken sabâ,
Aşık bülbül dururken ne gerek var ki saza.


.SS. Emre GÜLBÜZ