yüzün dağ kuytusunda uzak bir gül
hangi mevsimi saklıyorsun koynunda
birdenbire karakışlar deli boranlar
hangi gece nehirlerine sığar bunca yıldız
git ona git
bırak o bir zamanları
kanasın dursun o geçmiş
git ona git
kullanılmadan tükenmiş ayışığı
ben duvarları tırnak tırnak kemirirken yıllaryılı
ben yorgun bir şilep gibi beklerken bu rıhtımları
hep yarım
hep yalnız
hep eksik
yorulmuşum farkında olmadan
sevme beni git

haykırmak istediğimde sana
en güzel yalnızlığım yeter bana
belki dün
belki dünden de öte
belki dahada önce
tozlu çerçevede resmin
kalsın öylece
hangi renkten kaldı bu hüzün avuçlarımda
nerden geldi bu dağ omuzlarıma
benmiyim yıkıntılar içinde direnen bütün boyutlara
off off herşey orda
kaybettiğim çocukluk oyunlarında
bak yine yağmur sokaklarda
kamçı sesi gibi rüzgar sokaklarda
ve ben yine
ve ben hala
ve ben her damlada akıyorsam yokluğuna
git ona git sevme beni

yaşamak belki
mavi mavi gülmekti
serin bulutlarda
belki de
gerinmekti nehirler gibi
denizlerden okyanuslara
oysa ben
bütün yaşadıklarımı adını
mutluluk koydum
zehir gibi acılardan
çiçek çiçek bal süzdüm
hain korkulardan geçip
değdirmeden kanatlarımı balçığa
bir lokma bir hırka
binbir yokluktan geçip
bir bilsen nasıl düştüm
senin yokluğuna
git ona git sevme beni bırak
çünkü yaşayanlar ağlar ancak