bir kış sabahında
incecik bir gül dalında
bembeyaz kar yüklü
sallanıyor poyrazda
hasreti ağır
özlemi ağıt gibi
belli ki
uzun bir düşten çıkmış
zorlu fırtınadan kaçamamış
kendi baharının hasretinde
özlemi güneşine
sallanıyor
o ağacın altında
incecik bir gül dalı
dalında kar
içinde kor
yanıyor tomurcuğunun hasretine
karın sıcağında
dalarken onun yalnızlığına
benim gibi...
anılarım bitti
anımsamak istemiyorum
hiç bir şeyi
tüm eller yüzler gözler
hepsi hepsi silindi
her şey bu incecik güldalında gizli
tut ellerimden
yum gözlerini
zaman bitirdi
özlemlerimin ağıdında
yıllar yılı çektiklerimi
kaç adım kaç kulaç kaç şiire
sığdırabilirim
bütün sır bu incecik güldalında
haydi tut ellerimden
yum gözlerini
kuşlar çoktan gitti
kanatırcasına kanatlarını
vurarak
bütün bekleyişlerde
bütün kavuşmalara
inceciğim dedin ya
her şey bu incecik gül dalında
tutsam ellerinden
yumsam gözlerimi
gurbetin ayrılığına
sılanın yalnızlığına

Umut Erden