Ne zaman gelsem bu yerlere
sessiz sakinse deniz
dudakları gonca moru bir kadın
saçlarında meltem,
yüzünde güneşle gelir
Işıklar söner,renkler gider,
bir ben kalırım yalnızlığımda...

Ne zaman gelsem bu sahile
fırtınalı bir yağmursa delice
gözleri aşktan da yakıcı kadın
kucağında dalgalarla,
fırtınalı tutkularla gelir.
Şimşekler çakar,güllerim yanar,
bir ben kalırım yalnızlığımda...

Ne zaman gelsem bu iskeleye
dört mevsim birden girer kanıma
beni bana getirir yitirdiklerim..
an olur ay serilir geceye,
an olur boğulur karanlıklara..
kan tutmak gibi bir şey,
çıldırmak gibi bir şey
karanlığı yırtan martı çığlıklarında.
Yıldızlar söner,gemiler gider,
bir ben kalırım yalnızlığımda...

’Pastoral senfonisi’nde vururken dalgalar;
ağlamak gelir içimden
-hiç mi gelmeyeceksin..?
’Hicran yarası’nda yağarken yağmurlar;
haykırmak gelir içimden
-hiç mi gelmeyeceksin..?

Sesler biter,martılar gider,
bir ben kalırım yalnızlığımda...!

Umut Erden