1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1418
Okunma
Uzansam, gökyüzüne dokunacağım
Ağlasam, eriyip deniz olacağım
Bu kadar basit olasılıklar;
Konuşsam, boşalıp yel olacağım.
Yürüyorum sokak misali zamanda
Dursam, kök salıp ağaç olacağım,
Israrla reddedip, önüme bakıyorum
Bir dönsem, patlayıp dağ olacağım.
O kadar sıradanlaştı ki basitlik,
Mükemmel hissediyor insan;
Yaşıyorum diye aşığım,
Aşığım diye yaşayacağım
Bıraksam yüreğimin zincirini
Yüklenip evreni “deve” olacağım.
Biliyorum artık,
Kesişmeyecek hiçbir zaman
Düşlerimle gün;
Yine de yatıp kalkacağım,
Kırsam beynimin prangasını
Saldırıp kin ile “aslan” olacağım.
Bir cebimde güneş,
Bir cebimde ay;
Bir dönsen,
Yeniden “çocuk” olacağım...
Cevap Yaz