1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1308
Okunma
Çocukken korkardım tıkırtılardan
Yalnız yatağımda.
Belki bahaneydi,
Varmak için anneye
Belki de sadece üşüyordum.
Sonra yavaş yavaş azaldı
Geceleri tıkırtılar.
Belki fark edemiyordum artık
Ya da belki
Gündüze karıştılar.
Çok zaman sonra şimdi
Ne korku kaldı
Yalnız yatakta.
Ne de üşüyorum
Sessizliğin ayazında.
Belki sadece büyüdüm
Ya da belki
Yaşayalım derken
Türlü türlü sevileri
Yitirdik o sıcak bahaneleri.
Cevap Yaz