Kirpik ve gözyaşlarım varlık öyküme şahit
Çehreme bakanlara acıyı hissettirir
Gaybın gaybına erme arzulandığı vakit
Mâsivâ nokta olup, hemen tövbe ettirir

Der şimdi aklım gönle, susma söyle daim ’Hû’
Gider ses makamına, kesme söyle daim ’Hû’



Umurumda mı sandın günün doğup batması?
Zamansızlık içinde aşk zamanı kurmuşum
Ya her müşahedede kalbin böyle atması?
Hükme hayranlığımdan ak secdeye durmuşum

Ber isen midemden geç, ey nefse azık taam!
Siper isen kusur ört, göğe yükselen duam!


Râhim olan Allah’ ın muhabbeti derinde
Aşk öldürmese bile böyle hâlden hâle kor
Nâr-ı beyza nedir ki benim nâr’ ım indinde?
Yakıp yakıp var eder ruhu dirilten akkor

Ter atsam attım demem, vahdette ol’ dur Allah!
Yeter demem Allah’ ım, rahmetin boldur Allah!



Aşkın gerçek sahibi alınca emaneti
Burundan ateş veren nefsten eser kalır mı?
Recmedince kalplerden, dünyaya esareti
Teslim olan ruhlarda hiç bir hasar kalır mı?

Yer fâni, sema fâni; geçtim fâni âlemi
Seher vakti rızkımdır tesbihimin elemi


Bedrin aslanı gibi güçlü iman sarsılmaz
İki dünya için de İslâm’ dadır selâmet
Yılmaz, ’Hilâl’ uğruna savaşan asker yılmaz!
Nusret gelir mümine, şühedaya selâm et

Ser; sarhoşluğa dalıp zir’ü zeber olmasın
Beter olmasın canlar gafletlere dalmasın



Şeytana rehin aklın kıyamı ruha zehir
Zîrâ şer hükmederse eziyet görür cihan
Kutlu yöne yolculuk edildiğinde tehir
Dünyanın hâli olur cehennemden de viran

Er geç göğsüne bizi misafir eder turab
Biter dünya telaşı, huzurundayken Ya Rab



Uykuda ve uyanık her ânıma El-Vekîl
Bismihû candan önce ’Söz’ lere taç değil mi?
Çileli sinelere ihsan eden El-Celîl
Yedi kat yer ve gökler, sana muhtaç değil mi?

Ker misin yoksa kör mü? Yer, gök çoktan korkuda
Yiter yitmez insanlar ’Men Rabbüke?’ sorguda



Zaman; ’Fasl-ı zikirde’ Ya Hû, Musavvira’n-nûr
Eman; ’Fasl-ı fikirde’ Ya Hû, Mukaddira’n-nûr
Derman; ’Fasl-ı şükürde’ Ya Hû, Münevvira’n-nûr
Ahdan; ’Fasl-ı takrirde’ Ya Hû, Müdebbira’n-nûr

Der şimdi aklım gönle, susma söyle daim ’Hû’
Gider ses makamına, kesme söyle daim ’Hû’



Müjgân Akyüz /MAJ