…

melekler yeryüzüne indiğinde
ağlar kemanlar…




_öncesizlik


turuncuya boyandı kapılar
saçlarımız unutulmuş bir ağıtta yıkanıyor şimdi
boğulmak anlamsız mı dersin bu keşmekeşte
peki ya korkusuzluk
hangi kelimenin ilk harfi olarak düşer gecemize?



_derken yalnızlık

ahh adımızın ilk harfi, ilk d/okunuşu
ve ilk sevinci!
artık biliyoruz ki s/onsuzluk denen şey,
efsanevi bir aldanıştır
suyundan, y/aşından
ve hayallerimizin en yiğit b/akışından


ter de üşür bilir misin sevgili?
ve unutma
Afrika daima daha soğuktur Sibirya’dan



_hatta sevda

yüzümüz güneşe dönük dem/e
vadiler de susar bir gün iki gülüş arası!
davullar çalındıkça şehir şehir, sokak sokak
ya da kavgalar koşarken içime içime
ölü güvercinler uyanır nemli gözlerinde…



_ve hasret

bak, yitik bir sabah daha sızıyor yanaklarımdan
akli dengelerime
ey Ayasofya biraz da sen söyle
bizden kaç suret daha basar rotatifler
şiir üstüne?




_16.perondan

hadi Tsira
topla şivelerimizden geriye ne kaldıysa
ve bırak uyusun yoksulluğumuz,

ellerimiz titremeye başlar birazdan…