Dedim ki şımarık işe yaramaz
Vefasızın biri aşktan anlamaz
Söz verir söz verir sözünde durmaz
Sözünde durup ta utandır beni

Dedim ki gitti artık geri gelmez
Umudum tükendi hiç yüzüm gülmez
Hasreti yaksa da halimi bilmez
Ansızın gelip te utandır beni

Dedim ki taştan katı demirden sert
Geçmemiştir semtinden merhamet
Ölsem yerinden kalkmaz bi zahmet
Zahmete girip te utandır beni

Dedim ki kalleştir sırtımdan vurur
Elinden gelse havaya uçurur
Olmazsa bir kaşık suda boğdurur
Can verip canıma utandır beni

Dedim ki gündüze karanlık eker
Tatlıyı bırakıp acıyı söyler
Güzel gözlerini benden esirger
Işık ol dünyama utandır beni.

Dedim ki bir baktı aklımı aldı
Divane edip ummanlara saldı
Boynumu büküp te yetim bıraktı
Geliver yanıma utandır beni


Utandır beni sözümü yiyeyim
Usulsul sarıl sevdi diyeyim
Seviyorum de fiyaka edeyim
Utandır beni yar utandır beni






Mehmet Zafer