Her yeni güne
zulamda sakladığım acılarımla başlıyorum.
Yokluğunda ne hallere düştüğümü
görmek bile istemezsin Ey vefasız .
Geceler üzerime yangınlar yağdırıyor,
Sabahlara ateşler içinde uyanıyorum.

Aramadığım ,bakmadığım yer yok
Kimi görsem sana benzetiyorum.
Çekiliyor dizlerimin dermanı,
Kekremsi acılar yutkunuyorum.
Bir yumru gelip boğazıma oturuyor,
Sesini duymadan ölmekten çok korkuyorum.

Sanki dünyada birikmiş bütün acılar
Benim ömür defterime yazılmış,
Günlerim dertsiz cefasız geçmiyor.
Gözlerim yanıyor,
Kirpiklerim kurumuyor.
Gülmeyeli kaç zaman oldu..
İnsan hergün aynı acılara küsüp küsüp boyun büker mi !?
İnsan kaç kez yaralanır aynı yerinden
Kaç kez ölür aynı acıdan..!
Yangınlar içinde bırakma avazımı
Yüzünü görmeden ölmekten çok korkuyorum.

Bu kent seni çok özledi...!
Kuşlar ,ağaçlar
Yürüdüğün sokaktaki kaldırım taşları seni bekliyor
Karıncalar izini sürüyor
Papatyalar sensiz açmıyor
Gelincikler yetim
Güller öksüz kaldı senden sonra..
Gün geceyi devirirken,
Benliğimi çalıp gidiyorsun her gece
Tükettin ömrümü
Bunca acıyı hayatıma yüklediğin yetmez mi sence..
Senden geriye kalan anılara sarılıp avunuyorum
Türküler teselli vermiyor,
Ağlamak yokluğunun acısını dindirmiyor
Adını aldıkça içim titriyor,
Hayalini de benden alıp gideceksin diye çok korkuyorum.

Mevsimler yerinde durmuyor
Zaman olabildiğince acımasız
Ağarmış saçlarım tel tel dökülüyor avuçlarıma
Yokluğuna alışmak ağırıma gidiyor
Gözlerin dikiliyor karşıma vakitli vakitsiz
Derinden bir hüzün gelip çöküyor gönlüme o an
Sanki kalbim yerinden çıkacak gibi
Karşıma geçip "Ben geldim " demeni
Duymadan ölmekten çok korkuyorum.