Yıllardır etrafımı izliyorum,
dönen dolapların hesabını tutmaktan
yorgun düştüm.
Kime "bu iyidir " diye baktıysam,
mutlaka beni yanılttı.
Kimin işi düştüyse ve itirazsız işini gördüysem,
mutlaka pişman etti.
Kim düşmüşse ve ben elimi uzatmışsam,
mutlaka kolumu kaptırdım.
Kimin hatırını saydıysam,
mutlaka onurumla oynadı.
Kime işim düştüyse,
mutlaka görülmedi.
Kime derdimi anlatıp,
sıkıntımı dile getirdiysem,
mutlaka benden uzaklaştı.
Kime bir sırrımı anlattıysam,
mutlaka sağır sultana duyurdu.
Kime dost diye sırtımı yasladıysam ,
mutlaka hançerledi.
Velhasılı Kelam ,
ne kimseye yaranabildim, ne kimseye yâr olabildim.
Bir yâr sevdim ,
o da hiç kimsenin vuramadığı yerden vurdu.
Bir gün beni anlayacaklar,
o gün de arayacaklar.
Ha ! Hakkım mı !?
Onu da hesap gününe ben bıraktım.
Bu dünyada ben yandım,
öbür dünyada da onlar yansın.